Zespół cieśni nadgarstka jest najczęstszą neuropatią uciskową kończyny górnej. Zdecydowanie przeważa on u kobiet. Dotyczy nerwu pośrodkowego, który czuciowo zaopatruje (w przybliżeniu) palce I-IV od strony dłoniowej oraz znaczącą część powierzchni dłoniowej ręki, ruchowo- większość mięśni zginaczy ręki i palców. Zawiera też dużą ilość włókien autonomicznych odpowiedzialnych za funkcje naczynioruchowe (regulacja ukrwienia skóry i innych struktur ręki ) oraz potliwość ręki.
Objawy tej neuropatii są charakterystyczne. Choroba zaczyna sie drętwieniem ręki w porze nocnej lub nad ranem, z uczuciem obrzęku. Osoba z tym schorzeniem często ratuje się przyjęciem pozycji pionowej i potrząsaniem ręki, co na chwilę przynosi ulgę. Z czasem dolegliwości narastają – dołącza się nieprzyjemny piekący ból, a następnie objawy pojawiają się również w ciągu dnia, np. podczas wygięcia ręki trzymającej telefon komórkowy, kierownicę samochodu lub roweru. Dalszym etapem choroby jest uszkodzenie również włókien ruchowych, czyli takich które zaopatrują mięśnie. Wówczas dochodzi do niedowładu ręki, objawiającego się początkowo niezgrabnością ręki, utrudnieniem ruchów precyzyjnych, wypadaniem przedmiotów z rąk, a następnie osłabieniem siły ręki. Na tym etapie może dojść również do pozornej poprawy- ustępuje ból i drętwienie wskutek całkowitego uszkodzenia włókien czuciowych nerwu. Końcowym etapem jest zanik mięśni kłębu kciuka i znaczny niedowład palców- niemożności zginania palców I-III- tzw. ręki położnika.