Szkoła dla dziecka z niepełnosprawnością intelektualną

Dzieci z niepełnosprawnością intelektualną mają szczególne potrzeby - także w zakresie edukacji. Z tego powodu rodzice przed posłaniem dziecka do szkoły zastanawiają się, jaka placówka będzie najbardziej odpowiednia. Czy jednak szkoła to jedyna opcja? Wyjaśniamy, jakie są alternatywy.

Wyzwania uczniów z niepełnosprawnością

Niepełnosprawność intelektualna wiąże się z ograniczeniami w rozwoju funkcji poznawczych (np. pamięci, myślenia, spostrzeżenia), zachowań adaptacyjnych czy umiejętności społecznych. Dzieci z niepełnosprawnością intelektualną mogą mieć też problemy z regulacją emocji.

W zależności od stopnia niepełnosprawności (lekki, umiarkowany, znaczny lub głęboki) dzieci mogą funkcjonować w różny sposób i mierzyć się z innymi trudnościami.

W przypadku ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim mogą występować takie problemy jak:
- trudności z koncentracją i uwagą,
- spowolnione tempo pracy,
- mniejsza staranność wykonywania zadań,
- trudności w adaptacji do nowych sytuacji,
- trudności w przyswajaniu zasad i reguł,
- nieumiejętność myślenia abstrakcyjnego,
- spowolniony rozwój mowy.

Dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym cechują się:
- znacznie opóźnionym i mocno zaburzonym rozwojem motorycznym,
- wadami wymowy i bełkotliwą mową,
- ubogim zasobem słownictwa,
- znacznymi problemami z przestrzeganiem norm społecznych,
- dużymi trudnościami w nauce,
- silną potrzebą akceptacji.

W przypadku niepełnosprawności intelektualnej w stopniu znacznym mogą występować m.in.:
- poważne wady fizyczne i wady narządów zmysłów,
- znacznie opóźniony rozwój fizyczny i ruchowy,
- minimalny rozwój mowy lub jej brak,
- ograniczona zdolność do realizacji podstawowych potrzeb,
- silnie zaburzona koncentracja,
- brak kontroli emocji.

Niepełnosprawność intelektualna w stopniu głębokim charakteryzuje się natomiast:
- poważnymi zaburzeniami zdrowotnymi,
- poważnymi wadami neurologicznymi i fizycznymi,
- znacznym upośledzeniem umysłowym,
- dużymi problemami w poruszaniu się,
- minimalną zdolnością komunikowania się,
- niezdolnością do zapamiętywania.

W związku z wieloma trudnościami i potrzebą indywidualnego podejścia rodzice zastanawiają się, jaka szkoła dla dziecka z niepełnosprawnością intelektualną będzie najlepszy wyborem.

Jaka szkoła dla dziecka z niepełnosprawnością?

Dzieci z niepełnosprawnością intelektualną mogą chodzić do szkoły ogólnodostępnej. Taka opcja sprawdzi się w przypadku niepełnosprawności w stopniu lekkim. W „zwykłej” placówce uczeń ma szansę socjalizować się z rówieśnikami i uczyć się samodzielności. Jeżeli dziecko ma orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, zespół składający się z nauczycieli i specjalistów, którzy na co dzień współpracują z uczniem, musi przygotować IPET, czyli Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny, który obejmuje m.in. takie informacje jak:
- planowane metody pracy z uczniem,
- kryteria oceniania ucznia,
- działania nauczycieli, wychowawców i specjalistów w zakresie poprawy funkcjonowania ucznia,
- zajęcia rewalidacyjne, resocjalizacyjne i inne.

IPET powinien być tworzony przez zespół składający się z nauczycieli i specjalistów, którzy na co dzień współpracują z uczniem. Rodzic może, a nawet powinien, zapoznać się z treścią tego dokumentu.

Jeżeli dziecko jest niepełnosprawne umysłowo w stopniu umiarkowanym lub znacznym, szkoła ogólnodostępna może nie być dla niego odpowiednim miejscem - ze względu na liczne bodźce, brak sprzyjających warunków do nauki oraz różne podejście rówieśników do osoby, która zachowuje się odmiennie od nich. W takiej sytuacji rodzice mogą zdecydować się na posłanie dziecka do szkoły integracyjnej lub specjalnej. Alternatywną opcją jest też edukacja domowa.

Dziecko z niepełnosprawnością intelektualną w nauczaniu domowym

Edukacja domowa to spersonalizowana forma kształcenia polegająca na spełnianiu obowiązku szkolnego poza szkołą. Uczeń jest jednak formalnie zapisany do wybranej placówki, która musi spełniać wymogi określone w IPET oraz zapewnić zajęcia specjalistyczne czy też inne zajęcia odpowiadające na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne uczniów. Dzięki temu rodzic, który przejmuje rolę nauczyciela, nie jest skazany tylko na siebie.

Jedną z zalet edukacji domowej jest indywidualne podejście, co w przypadku dziecka z niepełnosprawnością intelektualną ma szczególnie duże znaczenie. Tempo nauki dostosowane jest do potrzeb ucznia - w każdej chwili można powtórzyć materiał lub zatrzymać się dłużej przy trudniejszych zagadnieniach.

Rodzic sam wybiera narzędzia i materiały edukacyjne, z jakich będzie korzystało dziecko z niepełnosprawnością intelektualną w nauczaniu domowym. Taka forma edukacji daje też dużą swobodę w organizowaniu czasu. Nauka może odbywać się w dowolnym miejscu i czasie, co pozwala na swobodne korzystanie z różnego rodzaju terapii.

Dużym wsparciem w edukacji domowej jest Centrum Nauczania Domowego, które współpracuje z ponad 60 szkołami przyjaznymi edukacji domowej. Oznacza to, że każda z placówek wspiera ten tryb edukacji, a egzaminy przeprowadzane są w przyjaznej atmosferze. Co więcej, każde dziecko w Centrum Nauczania Domowego otrzymuje bezpłatny dostęp do Internetowej Platformy Edukacyjnej, na której znajdują się liczne zadania, testy, spotkania on-line czy webinaria, dzięki czemu nauka jest niezwykle prosta i przyjemna.

domowi.edu.pl/blog/dziecko-z-n...